Έχουμε Χριστούγεννα μωρό μου*από το έχουμε πόλεμο μωρό μου

Σχολίαζα πριν από μερικές μέρες το πνεύμα των Χριστουγέννων και έλεγα ότι θα πρέπει όλοι μας να προσπαθήσουμε να γίνουμε λίγο περισσότερο άνθρωποι ,έστω για λίγες μόνο ημέρες ακόμα και αν υποκρινόμαστε. Να προσπαθήσουμε να δείξουμε ένα καλύτερο πρόσωπο.

Από την άλλη όμως (ξανά) διαπίστωσα ότι η ανθρώπινη ελληνική ιδιοσυγκρασία του πάμε να φάμε όποιον μπορούμε και να κλέψουμε ότι μπορούμε καλά κρατεί και τίποτα δεν αλλάζει. Γι’αυτό άλλωστε ο μανάβης ζητά 2,5 euro για ένα κιλό ντομάτες…

Χρειάστηκα να στείλω πριν από μερικές ημέρες ένα Φάξ, αλλά καθότι στο σπίτι μου έχω isdn και adsl και βαριόμουν τη διαδικασία να εγκαθιστώ και να ρυθμίζω fax εφαρμογή στο pc μου αποφάσισα να πεταχτώ απέναντι σε ένα βιβλιοπωλείο να στείλω γρήγορα και εύκολα 2 σελιδούλες.

Φτάνω λοιπόν στο βιβλιοπωλείο και δίνω τις 2 σελίδες στον βιβλιοπώλη. Αυτός με τη σειρά του τις τοποθετεί στο fax και πληκτρολογεί το νούμερο. Η πρώτη σελίδα ξεκινά να φεύγει και των ρωτάω πόσο χρωστάω.

2 euro μου λέει … (1 euro η σελίδα ή καλύτερα 340,75 δραχμές…). Πληρώνω λοιπόν και περιμένω να σταλεί και η δεύτερη σελίδα αλλά το διαολομηχάνημα κολλάει και η δεύτερη σελίδα δεν φτάνει ποτέ στον προορισμό της. Αφού πέρασαν μερικά λεπτά και το μηχάνημα του δεν έλεγε να ξεκολλήσει τον φώναξα και του το είπα. (εκείνη τη στιγμή έβγαζε φωτοτυπίες κάποιο σχολικό βοήθημα…νόμιμα υποθέτω… ).

Βάζει ξανά και τις 2 σελίδες στο φάξ και δοκιμάζει να τις ξαναστείλει. Τα ίδια για ακόμα μια φορά. Φτάνει κανονικά η πρώτη σελίδα αλλά στη δεύτερη σελίδα το μηχάνημα κολλάει. Του το ξαναλέω και εμφανώς δυσαρεστημένος έρχεται μετά από 2-3 λεπτά. Βλέποντας ότι δε θα βγάλουμε άκρη με το ηλίθιο fax του αποφασίζω να αντιγράψω με το χέρι τη δεύτερη σελίδα στα κενά διαστήματα τις πρώτης και να δοκιμάσουμε να στείλουμε μόνο τη πρώτη σελίδα.

Και έγινε το θαύμα , η πρώτη σελίδα έφτασε στον προορισμό της περιλαμβάνοντας και τα στοιχεία της δεύτερης. (εδώ να προσθέσω ότι προσπαθήσαμε να στείλουμε μόνο τη δεύτερη αλλά για άγνωστο λόγο το fax του αρνιόταν να τη στείλει)

Σαν καλός πολίτης (ή μαλάκας) και παρόλο που είχα πληρώσει από πριν 2 euro (συνολικά στείλαμε δηλαδή 3 σελίδες) ρώτησα πόσο χρωστάω για την επιπλέον σελίδα.

Εγώ : Πόσο χρωστάω παρακαλώ ;

Βιβ : Ε , τώρα τι να σε χρεώσω ρε παλικάρι… Καλά δώσε ένα πενηνταράκι και είμαστε ΟΚ.

Ψάχνω λοιπόν στις τσέπες μου για ψιλά και βρίσκω 70 λεπτά. Αποφασίζω αφού τελικά εξυπηρετήθηκα αντί για 50 λεπτά να του δώσω 70 λεπτά. Του τα δίνω λοιπόν και του λέω. «Εντάξει είμαστε;»

Ο βιβλιοπώλης κοιτάει το 50άλεπτο , παίρνει ένα παράξενο ύφος και μου λέει…

«Δεν εννοώ τέτοιο πενηνταράκι , 5 euro εννοώ»

Τι λες ρε μάστορα ; Δηλαδή για 3 σελίδες θες 7 euro ; Κάτσε καλά… 1 euro δε χρεώνεις τη σελίδα ; Ε λοιπόν σου έχω δώσει 2 euro , πάρε άλλο ένα και είμαστε ΟΚ.

Ο βιβλιοπώλης δεν είπε τίποτα, γιατί είδε μάλλον γύρω από το κεφάλι μου να ανάβουν κάτι κόκκινα και μπλε λαμπάκια που προφανώς δεν ήταν χριστουγεννιάτικα οπότε δέχτηκε το ένα επιπλέον ευρώ και έκανε ένα βήμα πίσω φοβούμενος μήπως φάει καμία ξόφαλτη*.

Αυτά… Καλά Χριστούγεννα…

* Ξόφαλτη ή Ξώφαλτη ; Εγώ το βρήκα με όμικρον αλλά υποθέτω ότι η λέξη αυτή σχηματίζεται από το Έξω + Φάλτσο αρά μήπως θα έπρεπε να είναι με ωμέγα ;