Κάποτε ίσως να υποστήριζα με θέρμη τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια αλλά πλέον έχοντας ξεπεράσει τα «επίσημα» χρόνια των σπουδών μου βλέπω τις καταλήψεις με άλλο μάτι.
Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε κάτι : Οι καταλήψεις των σχολών ΔΕΝ είναι συνταγματικό δικαίωμα Η κατάληψη είναι το πιο σκληρό από τα «πολιτισμένα» μέτρα που μπορεί να πάρει κάποιος ο οποίος διεκδικεί κάτι.
Η γνώμη μου είναι ότι η κατάληψη θα έπρεπε να είναι ένα μέσo διευκόλυνσης του φοιτητή για να συμμετάσχει στις όποιες κινητοποιήσεις γίνονται και όχι ένα μέσω για να λουφάρουμε περισσότερο και να χάνουμε χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο τις εξεταστικές περιόδους.
Αυτή η διευκόλυνση θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί και χωρίς τις καταλήψεις απλά συμφωνώντας καθηγητές και φοιτητές για κάποιες «έκτακτες» στις ημερομηνίες της εξεταστικής, έτσι ώστε όλοι να μείνουν ικανοποιημένοι.
Θεωρώ ότι οι αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης των Φοιτητών θα πρέπει να πραγματοποιούνται στο ακέραιο, αλλά τουλάχιστον θέλω όσοι ψήφισαν για το Α ή το Β θέμα να βρίσκονται εκεί και την επόμενη μέρα. Γιατί δεν μπορώ να δεχτώ ότι μαζεύονται 400 υπογραφές για γενική συνέλευση και προσέρχονται μόνο οι 200, βγάζοντας απόφαση για τους συνολικά 600 φοιτητές μιας σχολής και μάλιστα με 4-5 ψήφους διαφορά.
Το θέμα στις γενικές συνελεύσεις πλέον έχει αλλάξει και δεν είναι ο Νόμος Πλαίσιο αλλά το αν θα γίνει κατάληψη ή όχι. Το αν θα χάσουμε το μάθημα ή όχι. Από τους π.χ 150 που ψηφίζουν μια κατάληψη μόνο οι 30 (και πολλούς λέω) παραμένουν εκεί για να την στηρίξουν.
Τι να πω… τα χρόνια περνούν πιο γρήγορα από ότι είχα υπολογίσει, οι υποχρεώσεις στα μαθήματα όλο και πληθαίνουν αλλά τη ΔΑΠ δυστυχώς δε μπορώ να τη ψηφίσω παρόλο που λέει συνεχώς όχι κατάληψη… Ευτυχώς που σε εμάς μετράει και το λευκό…
No comments:
Post a Comment