Αναμνήσεις

Ζούμε στην εποχή του Internet όπου ακόμα και ο Θεός έχει email , msn και προσωπικό website (http://yhwh.com/). Αναμφίβολα η σημερινή «πραγματικότητα» δεν μοιάζει καθόλου με την «πραγματικότητα» πριν από 10 χρόνια. Ταξιδεύω νοερά με το μυαλό μου σε άλλες εποχές, τότε που το internet έκανε τα πρώτα του βήματα... ορισμένες φορές ακόμα πιο πίσω, στον amstrad 6128 και το κασετοφωνάκι που πάσχιζε να φορτώσει τα δεδομένα στον υπολογιστή.

Ακόμα πιο πίσω; Στην εποχή του Atari που όταν μου το έκανε δώρο ο πατέρας μου, χοροπηδούσα σαν τρελός μια εβδομάδα, παίζοντας το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών... (αυτό με τις παύλες και μια κουκκίδα...). Παράλληλα ήταν η εποχή του Walkman που άλλαξε το κόσμο της μουσικής και γέμισε τις διαδρομές μας με νότες και διαφορετικές μελωδίες. Ακόμα θυμάμαι ένα JVC Walkman... πόσα , μα πόσα χρόνια το είχα και πόσες μα πόσες κασέτες έλιωσαν πάνω στα τύμπανα του.

Με ένα άλμα, μερικά χρόνια πιο πέρα, θυμάμαι τον 386 με τα 4 MB RAM και τα 200 MB σκληρό δίσκο. Ακόμα και σήμερα 10 χρόνια μετά όταν δοκιμάζω ένα πληκτρολόγιο γράφω : CD GAMES (enter) , DIR (enter) , CD.. (enter) ! Θυμάμαι τη μέρα που έβαλα στον 386 ένα από τα πρώτα CD ROM DRIVES της εποχής (μονής παρακαλώ ταχύτητας) και μια κάρτα ήχου. Το νέο διαδόθηκε γρήγορα και ας μην είχαμε τότε το internet. Το ίδιο απόγευμα όλη η γειτονιά ήταν στο σπίτι μου, για να θαυμάζει αυτή τη νέα τεχνολογία. Είχαμε περάσει από το midi και το περήφανο ηχειάκι του υπολογιστή στην ablid και στα στερεοφωνικά ηχεία μια για πάντα!

Κάθε φορά που σκέφτομαι αυτές τις εποχές συγκινούμε και επιθυμώ πώς και πώς να επιστρέψουμε, έστω και για μια μέρα σε μια εποχή που το computing ήταν μια διαφορετική κουλτούρα και όχι ο κανόνας. Σε μια εποχή που οι υπολογιστές και το ποδόσφαιρο στις αλάνες συνυπήρχαν. Που πέφταμε στις λάσπες με τα ποδήλατα μας, βλέπαμε transformers και μετά παίζαμε bubble στις ασπρόμαυρες ή στη καλύτερη στις VGA οθόνες μας.