Καλό ταξίδι ρε Σωτήρη

Αυτός ο μήνας, ομολογουμένως ξεκίνησε λίγο ανάποδα αυτή τη φορά. Από τη μια μπήκε το καλοκαίρι με την 1η Ιούνη να είναι αφιερωμένη στην Αμαλία Καλυβινού (δείτε προηγούμενο post), από την άλλη άρχισε να βρέχει και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ξαφνικά το πρωί της Δευτέρας διαβάζω ότι έφυγε από τη ζωή ο Σωτήρης Μουστάκας. Ο Σωτήρης Μουστάκας ήταν για εμένα ο αγαπημένος μου ηθοποιός. Μεγάλωσα με τις ταινίες του όπως και τόσοι άλλοι σε αυτοί τη χώρα και δεν χωρούσε στο μυαλό μου ότι έφυγε «έτσι άδικα» από τούτο το κόσμο. Ο Σωτήρης είχε καρκίνο αλλά το κρατούσε κρυφό και ελάχιστοι φίλοι του ήξεραν για αυτό. Η είδηση του Θανάτου του έπεσε σαν βόμβα και όλοι απόρησαν πώς και γιατί έφυγε τόσα γρήγορα και τόσο άδικα αυτός ο μεγάλος έλληνας ηθοποιός που ήταν δάσκαλος στο Θέατρο, στη ζωή, στην αξιοπρέπεια και δίδαξε όλους εμάς το πώς να χαμογελάμε.

Είναι η πρώτη φορά που νιώθω τόσο παράξενα για το «χαμό» ενός άγνωστου προς εμένα προσώπου. Είμαι συντετριμμένος. Για κάποιο λόγο είχα συνδέσει το Σωτήρη Μουστάκα με κάποιο δικό μου αγαπημένο πρόσωπο και αυτό του το «ταξίδι» ήταν μια γερή «σφαλιάρα» που μου θύμισε ότι σε τούτου τον κόσμο είμαστε όλοι αναλώσιμοι, ότι κανείς μας δεν θα ζήσει για πάντα...

Καλό ταξίδι ρε Σωτήρη

Φωτογραφίες - copyrights

Η Πρώτη φωτογραφία είναι αν δεν κάνω λάθος από το πρακτορείο ICON στην οποία πρόσθεσα το όνομα και τις ημερομηνίες. Η 3^η και 4^η φωτογραφία είναι από το ΜΑΧΙΜ. Η 2^η φωτογραφία είναι από τον Πήγασο και η 4^η δυστυχώς δεν κατάφερα να βρω την προέλευση της.