Θα σας πω τώρα μια ιστορία… ή μάλλον δύο.
Μια φορά ήταν μια παρέα από 10 φίλους οι οποίοι μαζεύτηκαν ένα βράδυ για να περάσουν καλά. Έδωσαν ραντεβού μια Κυριακή απόγευμα σε μια κεντρική πλατεία της πόλης. Τότε ο ένας εκ των φίλων πρότεινε στους υπόλοιπους να πάνε σε μια ταβερνούλα για κρασάκι. 5 ακόμα από την παρέα συμφώνησαν με τον 1ο ενώ οι υπόλοιποι 4 αντιπρότειναν να πάνε στον κινηματογράφο. Τελικά η παρέα κατευθύνθηκε στο κοντινότερο ταβερνάκι για να απολαύσουν τη βραδιά αφού οι 4 που διαφωνούσαν τελικά δέχτηκαν την πρόταση των υπολοίπων 6.
Σε κάποια άλλη στιγμή οι 10 φίλοι μαζεύτηκαν ξανά. Αυτή τη φορά οι 4 πρότειναν να πάνε στον κινηματογράφο, 3 ακόμα αντιπρότειναν να πάνε για ποτό σε κάποιο μπαρ, οι 2 είπαν ότι θα ήταν καλύτερα να πάνε για φαγητό και ο τελευταίος της παρέας πρότεινε να πάνε για μπιλιάρδο.
Όμως έτσι άκρη δεν έβγαζαν αφού ο κάθε ένας ήθελε να κάνει το δικό του. Οι 4 φίλοι που είχαν προτείνει τον κινηματογράφο είπαν ότι είναι οι περισσότεροι που συμφωνούν με αυτή την ιδέα άρα θα πρέπει να πάει όλη η παρέα στον κινηματογράφο. Φυσικά κανείς από τους υπόλοιπους δεν συμφώνησε οπότε η παρέα δεν θα πήγαινε στον κινηματογράφο. Ξαφνικά αυτός που είχε προτείνει το μπιλιάρδο αντιπρότεινε να πάνε σε ένα εστιατόριο-μπαρ το οποίο είχε και μπιλιάρδα οπότε οι περισσότεροι θα ήταν ευχαριστημένοι και έτσι και έγινε.
Τέλος της ιστορίας…
Στην καθημερινή μας ζωή, συναναστρεφόμαστε με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους και πάντα όταν φτάσουμε σε ένα σημείο που δεν ξέρουμε τι να αποφασίσουμε τότε σηκώνουμε τα χέρια και μετράμε... Εάν οι μεν είναι 6 και οι δε είναι 4 τότε θα περάσει η πρόταση των 6. Νομίζω ότι αυτό είναι κοινός αποδεκτό από όλους και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την «δημοκρατικότητα» αυτής της διαδικασίας.
Φανταστείτε τώρα μια παρέα από 10 άτομα στα οποία μόνο τα 3 έχουν να προτείνουν κάτι συγκεκριμένο ενώ οι υπόλοιποι αντιπροτείνουν διάφορα άλλα πράγματα. Σας φαίνεται λογικό οι υπόλοιποι 7 να πρέπει να ακολουθήσουν τους 3 με τους οποίους διαφωνούν; Πόσο δημοκρατικό σας φαίνεται, με την απλή λογική, οι λίγοι να παίρνουν αποφάσεις για τους πολλούς;
Γιατί λοιπόν δεχόμαστε μια κυβέρνηση η οποία αντιπροσωπεύει το 40% του ελληνικού λαού και όχι το 60% ;
Μήπως θα ήταν πιο λογικό να «κερδίζει» η απόφαση που συγκεντρώνει το 51% των ψήφων; Τουλάχιστον εμένα προσωπικά αυτό μου φαίνεται πιο δημοκρατικό…
Και μη μου πείτε ότι δεν γίνεται μια πρόταση να λάβει τουλάχιστον το 51%. Εάν συμβεί αυτό τότε φταίει η πρόταση. Δοκιμάστε να ρίξετε στο τραπέζι και μια άλλη πρόταση και όποιος συμφωνεί ας σηκώσει το χέρι του…
Ela nte! Mallon giati etsi mas exoun mathei apo palia!
ReplyDeleteDiafwtistiko post :D thanks. Parolo pou einai teleiws lathosh logikh ayth , opws leei kai o anwnymos exoume mathei na prattoume etsi.
ReplyDeleteEgw epishs tha proteina ama den symfwnoune oi ypoloipoi me tous 3 na kanei o kathenas to diko tou :P