Το πρωί...

Μέρες τώρα προσπαθώ να σηκωθώ πρωί, αλλά όταν καταλήγω κάθε βράδυ να κοιμάμαι στις 6 το πρωί είναι σχεδόν αδύνατο να σηκωθώ στις 8 για να πάω στο μάθημα στις 9. Σήμερα έκανα μια προσπάθεια... το ξυπνητήρι-κινητό-motorola χτυπούσε δαιμονισμένο από τις 7 το πρωί. Θυμάμαι ότι το κοίταξα σε κάποια στιγμή και έλεγε 9.05 την επόμενη φορά που το είδα ήταν μετά από 3 ώρες κάτω από τον απέναντι καναπέ... Σηκώθηκα δηλαδή στις 12 και κάτι και υποθέτω ότι αποτελεί μια βελτίωση αφού συνήθιζα να σηκώνομε στις 4 το απόγευμα! Ο πονοκέφαλος όμως πονοκέφαλος και το hang over από τα χθεσινά Ουίσκια στου Δημήτρη σε συνδυασμό με μια αχαρικτήριστη ψυχολογία με κάνουν και νιώθω λίγο παράξενα. Η γη γυρίζει ή μου φαίνεται; Ότι γυρίζει, είναι γεγονός αλλά για αυτό δεν φταίνε τα ουίσκια αλλά ... (αυτοσχεδιάστε!)