Αυτή η μέρα...

Μέρα για να γράψω... αλλά τι να γράψω μια ημέρα σαν την σημερινή ; Για την επανάσταση ή μήπως για την απελευθέρωση μας από τους Ιάπωνες ; Το έχει η μέρα ή μάλλον η νύχτα και κάθε χρόνο τέτοια μέρα (είπα νύχτα...) με πιάνει μια μελαγχολία. Είναι η μέρα που αρχίζω και νιώθω υποχρεωμένος σε ένα σωρό ανθρώπους. Αυτή τη φορά στο πρώτο λεπτό μου τηλεφώνησε η Ζωή και 40 λεπτά αργότερα η Ειρήνη. Το ξέρω, αύριο θα πρέπει να έχω φορτισμένο το κινητό μου αλλά έχασα τον φορτιστή... καθόλου δεν με πειράζει να σας πω την αλήθεια... Άντε και του χρόνου...