Τραγική διαπίστωση – Οι Γερμαναράδες !

Αυτό το Σαββατοκύριακο το πέρασα στο εξοχικό, μόνος μου, μακριά από τον θόρυβο και το άγχος της πόλης. Ασχολήθηκα με πράγματα που με ευχαριστούν και που όμως δεν έχω συχνά τον απαραίτητο χρόνο για να τα πραγματοποιήσω. Μη φανταστείτε τίποτα το τρομερό, απλά πράγματα όπως π.χ να διαβάσω ένα περιοδικό αραχτός στο μπαλκόνι παρέα με έναν παγωμένο καφέ ή να πλύνω με το πάσο μου το αυτοκίνητο, να ακούσω μουσική ξαπλωμένος...

Αυτό όμως που ευχαριστιέμαι πραγματικά είναι το ψάρεμα (με ψαροντούφεκο). Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό είχα στη διάθεση μου άπλετο χρόνο για ένα καλό ψάρεμα. Αφού λοιπόν έφτασα στην παραλία με όλο τον εξοπλισμό (αυτή τη φορά και με τη στολή) όρμισα στα καταγάλανα νερά με την καλύτερη διάθεση. Βούτηξα στις 4.30 το απόγευμα και βγήκα από το νερό στις 8.30 το βράδυ και δυστυχώς είδα από πρώτο χέρι το τι σημαίνει κλιματολογική αλλαγή. Το μέρος όπου ψάρευα για χρόνια φιλοξενούσε στα νερά του δεκάδες είδη ψαριών και μάλιστα σε αφθονία. Από μαγιάτικα, σαργούς, καλόγριες, σκορπίδια, κέφαλους, μπαρμπούνια και σχεδόν ότι ψάρι μπορεί να βρει κάποιος στις ελληνικές θάλασσες.

Μετά από αποχή 3 χρόνων από το ψαροντούφεκο επανήλθα πέρσι με μερικά ψαρέματα (λόγο ελάχιστου χρόνου). Το τελευταίο μου ψάρεμα ήταν στο μέρος που σας περιέγραψα πιο πριν και από το οποίο έφυγα με 4-5 Γερμανούς* (στη φωτογραφία) και ένα μαγιάτικο περίπου 2.5 κιλών! Αυτό ήταν και το μοναδικό μου ψάρεμα στην συγκεκριμένη περιοχή πέρσι και εξαιτίας του μαγιάτικου δεν έδωσα την πρέπουσα σημασία σε αυτό που έβλεπα επί ώρες στον γνώριμο για εμένα βυθό.

Αυτό που έβλεπα αλλά φέτος το συνειδητοποίησα μετά από 3 ψαρέματα στο ίδιο μέρος είναι ότι πλέον έχουν σχεδόν εξαφανιστεί τα περισσότερα ψάρια που υπήρχαν και πλέον μπορείς να βρεις ελάχιστους (πραγματικά ελάχιστους) σαργούς και χιλιάδες μα χιλιάδες Γερμανούς. Οι Γερμανοί είναι πλέον τόσοι πολλοί που έχουν εκτοπίσει τα υπόλοιπα ψάρια και πρέπει να νιώθεις τυχερός εάν δεις κάποιο διαφορετικό είδος.

Στο τελευταίο μου ψάρεμα (χθες) είδα αμέτρητους Γερμανούς , 2 σαργούς (ο ένας σε μέγεθος αναπτήρα!!!) και 2 σάλπες! (οκ , υπήρχαν και οι μικροσκοπικές καλόγριες και επίσης μικροσκοπικοί γύλοι). Μου έκανε τρομερή εντύπωση που σε ένα ψάρεμα που κράτησε 4 ώρες δεν είδα σχεδόν κανένα ψάρι που να θέλω (και να μπορώ) να έχω στο καμάκι μου!

3 ώρες μάταιων προσπαθειών για ένα ψάρι με έστρεψαν όλο νεύρα στο να επιδοθώ στο ανελέητο κυνήγι των γερμαναράδων και έτσι σε 1 ωρίτσα πολύ χαλαρά και άνετα μάζεψα μια δεκαριά και βγήκα στη στεριά! (1.5 - 2 κιλά περίπου)

Αυτό που με απασχολεί είναι το γιατί έχουν σχεδόν εξαφανιστεί τα υπόλοιπα είδη από το βυθό; Υποθέτω ότι οφείλετε στην αλλαγή του κλίματος που φέτος ήταν ιδιαίτερο έντονο. (για να καταλάβετε, εδώ στη Κρήτη ζήτημα να έβρεξε καλά 5-6 φορές όλο το χειμώνα).

Και ακόμα ένα ερώτημα : Στη Κρήτη τους Γερμανούς δεν τους πολυτρόμε και έτσι δεν ξέρω πώς στο καλό μαγειρεύονται. Αν κάποιος ξέρει παρακαλώ να μου πει.

* Γερμανός : Είναι τα ψάρια στη φωτογραφία. Έχουν μια σειρά από αγκάθια στο επάνω μέρος του σώματος τους και λίγα ακόμα από κάτω τα οποία ανοίγουν όταν κάποιος τους επιτεθεί. Στο πάνω μέρος του κεφαλιού και λίγο πιο πίσω από τα μάτια έχουν ένα αγκάθι που δεν φαίνεται αφού εφάπτεται με το σώμα του. Το συγκεκριμένο αγκάθι περιέχει δηλητήριο που προκαλεί υπνηλία. Επίσης χαρακτηριστικό του Γερμανού είναι ότι προσαρμόζεται αμέσως στο περιβάλλον του αλλάζοντας πολύ εύκολα χρώμα ανάλογα με τον βυθό στον οποίο βρίσκεται. Σε ποιό σκοτεινά μέρη (ή σε σκιές) το χρώμα τους είναι μαύρο (που είναι και το κανονικό τους) ενώ σε πετρώδης ή αμμώδης βυθούς παίρνουν μια άσπρη απόχρωση. Εντύπωση μου έκανε μάλιστα ένας Γερμανός που προσπαθούσε να μιμηθεί μια σάλπα, έχοντας καταφέρει να «ζωγραφίσει» στο σώμα του μια ξεθαμμένη κίτρινη ρίγα! Δεν έχουν σχεδόν καθόλου λέπια και το δέρμα τους είναι γυαλιστερό με μια ελαφριά γλοιώδης αίσθηση.

Υγ : Αφού πλέον ο αγαπημένος μου βυθός έχει τόσους πολλούς Γερμανούς είναι νομίζω καιρός να προσαρμοστώ και εγώ και να μάθω ότι γίνεται περισσότερο για αυτούς. Αν κάποιος γνωρίζει περισσότερα. (και κυρίως πώς τρώγονται) ας με ενημερώσει.

Υγ2 : Στο καθάρισμα «βρομάνε» περισσότερο από όσο συνήθως αλλά σε λίγα λεπτά αργότερα (αφού καθαριστούν) η «μπόχα» εξαφανίζεται !