Sunday, November 4, 2007

Όσα μου είναι δύσκολο να πω...

Είναι αλήθεια ότι τις τελευταίες ημέρες βρίσκομαι σε μια κατάσταση «stand by» από την οποία άλλες φορές σηκώνομαι απότομα και το σύστημα κομπλάρει και άλλες φορές σηκώνομαι και όλα λειτουργούν στην εντέλεια. Τις περισσότερες φορές επιλέγω να πάρω κάποιες αποφάσεις με βάση τη λογική, αυτό που οι περισσότεροι λέμε «κοινός αποδεκτό» από την άλλη όμως θέλω να κάνω και αυτό που μου λέει η καρδιά μου, χωρίς να υπολογίζω τις συνέπειες…

Το τελευταίο διάστημα έχω μιλήσει με πολλούς ανθρώπους και όλοι τους μου έδωσαν τις συμβουλές τους.

Άλλοι μου είπαν αυτά που ήθελα να ακούσω και άλλοι όχι. Το θέμα όμως είναι ότι στη πραγματικότητα δεν θέλουμε να ακούσουμε ούτε τα θετικά, ούτε τα αρνητικά ενός πράγματος…

Το πρόβλημα είναι ότι ένας άνθρωπος που γνωρίζει και τις δύο πλευρές ενός νομίσματος θα σου πει τη γνώμη του λαμβάνοντας υπόψη του και τις δύο αυτές πλευρές. Τις περισσότερες φορές οι συμβουλές τους, θα ακολουθούν τη λογική ενώ κάποιες άλλες φορές θα ακολουθούν παράξενους, μυστήριους δρόμους που ενδεχομένως να κρύβουν διαφορετικούς σκοπούς…

Ορισμένες φορές η ζήλια, ή ο φθόνος των ανθρώπων παραμένει κρυμμένος και έρχεται στην επιφάνεια υποσυνείδητα, οπότε ίσως να προσπαθήσει να σε καθοδηγήσει λάθος. Σεβαστή όμως η κάθε άποψη…

Το ζήτημα είναι ότι συζήτησα και με άτομα που γνωρίζουν μόνο τη μία πλευρά του νομίσματος και δεν ενδιαφέρονται να γνωρίσουν την άλλη πλευρά. Συζήτησα με άτομα που κάποτε ήταν στη θέση μου και δεν είχαν, ούτε μπορούν να έχουν κάποιο «προσωπικό» συμφέρον ή κάποιο (υποσυνείδητο) απωθημένο από αυτά που θα μου πουν.

Και πιστέψτε με, όλοι τους μου είπαν ακριβώς τα ίδια πράγματα λες και ήταν συνεννοημένοι μεταξύ τους. Το ίδιο πράγμα με αυτούς που γνώριζαν μόνο τη μια πλευρά μου είπε ακόμα ένα άτομο, το οποίο όμως γνωρίζει πολύ καλά το «νόμισμα» και μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που μου μίλησε και συνειδητοποίησα το πόσο αξίζει να συναναστρέφεσαι με αξιόλογα άτομα.

Νιώθω μπερδεμένος για ορισμένα πράγματα αλλά κατασταλαγμένος για κάποια άλλα…

Οι παλιότεροι λένε ότι «ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός» και κάποιοι άλλοι τραγουδάνε «πέτρα που θέλει να κυλά, ποτέ δε χορταριάζει»…

ΟΚ, καταλαβαίνω ότι το post αυτό μοιάζει άσχετο, ακαταλαβίστικο και ίσως υποψιάζεστε ότι το έχει γράψει κάποιος παράφρονας, αλλά είναι ένα κείμενο που θα καταλάβουν ελάχιστοι το τι θέλει να πει πραγματικά και έρχεται να καλύψει τη δική μου ανάγκη να γράψω όσα μου είναι δύσκολο να πω…

4 comments:

  1. Δυστυχώς το λογικό δεν είναι πάντα και το κοινώς αποδεκτό... Από εκεί και πέρα ο καθένας δίνει συμβουλές με τον δικό του τρόπο και για τους δικούς του λόγους...

    ReplyDelete
  2. σε δύσκολες περιπτώσεις , όπως πιστεύω είναι και ι δικία σου , οι συμβουλές των φίλων δεν λύνουν το θέμα . Απλά λειτουργούν σαν το panadol για τον πυρετό. Μπορεί τα αισθήματα ή τα προβλήματα σου να παραμερίζονται για λίγο αλλά εντέλι μόνο ο χρόνος είναι αυτός που θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. Αλλιώς μια πολύ δυνατή ..σφαλιάρα..ένα γεγονός που θα αλλάξει πολλά πράγματα στην ζωή σου και θα σε κάνει να σκέφτεσε με διαφορετικό τρόπο.

    περνάω και εγώ μια πολύ δύσκολη φάση και σε καταλαβαίνω

    ReplyDelete
  3. Δεν ξέρω ρε Agnoste, όντως με μπέρδεψες πολύ...
    Πάντως, φρόντισε να ακούς όλες τις συμβουλές,να τις αξιολογείς, αλλά στο τέλος να είσαι σίγουρος ότι αυτό που θα κάνεις θα είναι δικιά σου επιλογή, και όχι κάτι που θα γίνει για τα μάτια του κόσμου, επειδή στο είπαν οι πολλοί...
    Γιατί μπορείς να κάνεις τα πάντα για να υποστηρίξεις τις επιλογές σου, αλλά μπορείς να κάνεις το ίδιο για τις επιλογές των άλλων???

    ReplyDelete
  4. Δηλαδή από τη μια θες και από την άλλη όχι! Εγώ θα επέλεγα να κάνεις αυτό που σου λέει η καρδιά σου και όχι αυτό που λέει η κοινή λογική γιατί όπως είπε και ο cxanthos το ερώτημα τι από τα δύο θα μπορέσεις να υποστηρίξεις αργότερα, όταν χρειαστεί.

    ReplyDelete