Στη Κρήτη...

Τις περισσότερες φορές «απολαμβάνω» αυτόν τον μύθο που υπάρχει για τη Κρήτη. Ότι δηλαδή είναι ένα νησί στο οποίο όλοι οπλοφορούν και αν τύχη και κοιτάξεις κάποια κρητική κοπέλα τότε θα έχεις να κάνεις με τον αδερφό της... Επίσης καταλογίζουν στους κρητικούς ένα σωρό φόνους, ναρκωτικά, διαφθορά, ζωοκλοπές κ.τ.λ Γενικότερα όπως μου είπε ένας ταξιτζής στη Σάμο «Το νησί των κανίβαλων» !

Τα τελευταία 6 χρόνια ζώ στη μεγαλύτερη πόλη της Κρήτης, το Ηράκλειο το οποίο δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις υπόλοιπες μεγαλουπόλεις της Ελλάδας. Τόσα χρόνια στο Ηράκλειο έχω δεί πολλά πράγματα να συμβαίνουν όπως για παράδειγμα

Αστυνομική έφοδο σε μαγαζί, Μπάτσοι να δέρνουν ταραξίες, πυροβολισμούς, ξυλοδαρμούς, μαφιόζικες επιθέσεις σε αυτοκίνητα στη μέση του δρόμου και είχα την «τιμή» να έχουν «καθαρίσει» 2 μέχρι στιγμής σε απόσταση 300 μέτρων από το σπίτι μου!

Κάτι τέτοια ακούνε στην υπόλοιπη Ελλάδα και τρελαίνονται. Λογικό σου λέει μετά που ο πατέρας δεν θέλει να στείλει την κόρη του για σπουδές στη Κρήτη... Λες δηλαδή και στις υπόλοιπες μεγάλες πόλεις επικρατεί η ηρεμία. Στην Αθήνα δηλαδή τι πρέπει να λένε που κάθε μέρα γίνεται και από μια δολοφονία, καμιά δεκαριά εκβιασμοί και ένα σωρό άλλες έννομες πράξεις; Ε , μα εκεί δεν μετράει γιατί είναι Αθήνα!

Η Αλήθεια όμως είναι κάπου στη μέση. Ναι μεν γίνονται φασαρίες πότε πότε αλλά τουλάχιστον εγώ δεν έχω ακούσει ποτέ να πληρώσει τη νύφη κάποιος άσχετος. (εξαιρούνται οι γάμοι...) Συνήθως τσακώνονται τα χωριά της ορεινής Κρήτης μεταξύ τους ή οικογένειες από το ίδιο χωριό. Για παράδειγμα τα τελευταία 10-15 χρόνια μόνο στο χωριό Λιβάδια έχουν ξεκληριστεί από τη λεγόμενη «βεντέτα» 2 ολόκληρες οικογένειες! Από την άλλη όμως αυτό είναι απόρροια του ότι οι κρητικοί δεν δέχονται να τους «λύσουν» τα προβλήματα τους οι άλλοι και θεωρούν «προσβλητικό» το να πάνε ένα θέμα στο Δικαστήριο. Έτσι στα ορεινά χωριά κάθονται γύρω από ένα τραπέζι μαζί με κάποιο εκλεκτό πρόσωπο όπως ο γιατρός, ο Δήμαρχος ή έστω τον παπά και άν δεν λυθεί και εκεί το θέμα τότε ναί... υπάρχει πρόβλημα...

Νομίζω είναι προφανές ότι στις μεγάλες πόλεις της Κρήτης (Ιεράπετρα, Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Χανιά) δεν θα δεις σχεδόν ποτέ κάποιον να οπλοφορεί. (αν τον δείς, τότε μάλλον είναι πολύ αργά...!) Δύσκολα μάλιστα θα δεις κάποιον με το παραδοσιακό σαρίκι... Το μαύρο το πουκάμισο όμως είναι άλλη ιστορία!

Ναρκωτικά; Ναι υπάρχουν παντού και σε αφθονία. Ελάτε μια βόλτα από το Πανεπιστήμιο Κρήτης για να διαλέξετε. Κόψτε φάτσες και θα καταλάβετε μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα ποιοι δεν είναι φοιτητές... κάνουν τόσο μπάμ λες και ανάβει κάποιος γλόμπος πάνω από τα μαστουρωμένα κεφάλια τους! 2 χρόνια έχουμε κάνει άρση του Ασύλου, αλλά η αστυνομία πουθενά... (αυτά να τα ακούει ο κύριος Άδωνις...)

Και όπλα υπάρχουν. Αλλά είναι περισσότεροι αυτοί που ξέρω ότι δεν έχουν όπλα στο σπίτι τους, παρά αυτοί που έχουν! Εγώ πάντως αν εξαιρέσουμε κάτι νόμιμα αεροβόλα δεν έχω όπλα!

Τώρα το θέμα της βεντέτας είναι μεγάλο. Αλλά θα σας κάνω μια ερώτηση. Τι θα προτιμήσετε εάν κάποιον σκοτώσει (χτύπα ξύλο) τον πατέρα σας; Εγώ προσωπικά όσο ήρεμος (λέμε τώρα) άνθρωπος και αν είμαι, όσο «πρωτευουσιάνος» κρητικός και αν είμαι θα προτιμήσω να λύσω το «πρόβλημα» μόνος μου! Γιατί τι να το κάνω όταν η δικαιοσύνη σε αυτή τη χώρα δεν λειτουργεί; Τι να το κάνω όταν πρωτόδικα καταδικαστεί ο άλλος σε 15-20 χρόνια και στο εφετείο βγει πανηγυρικά αθώος ;

Το συγκεκριμένο παράδειγμα δε νομίζω ότι βρίσκει «αντίκρισμα» μόνο στη περιοχή της Κρήτης, αλλά γενικότερα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Είναι το λογικό, το άδικο και το παράπονο συνάμα...

Υγ: Η φωτογραφία είναι από Αμερικανικό σπίτι όπου το 60% των Αμερικανών οπλοφορούν «νόμιμα» με τα γνωστά αποτελέσματα...